Kristof: “Tien jaar geleden zag ik Anne voor het eerst in het restaurant van Tevona waar we alle twee werken. Eerst waren we vrienden, toen liefjes. Ik maak koffie voor haar. Ze drinkt die met melk en suiker. Altijd ben ik bezorgd. Als ze loopt, hou ik haar vast. Als ze valt, help ik haar overeind. In het weekend bellen we. Haar nummer ligt naast de telefoon. Anne praat niet goed. Mensen begrijpen haar niet. Maar ik versta elk woord.”

An: “Vandaag heb ik een rode T-shirt aan. De kleur van de liefde. Ik ga deze foto in mijn kamer ophangen. Kristof heeft er vier van mij boven zijn bed. Wanneer ik bij Kristof ben, doe ik niets dan glimlachen. Vorige week had ik een blauwe voet. Gestruikeld. Kristof deed er elke dag zalf op. Nu is het blauw weg. We maken nooit ruzie. Ons geheim is dat we echt naar elkaar luisteren. En dat we nooit naar iemand anders zullen gaan.”