Patrick: “Voor ons is elke minuut van tel. Ik woon en werk in Den Haag. We zien elkaar al drie jaar lang slechts om de twee weken. Oh, een latrelatie, zeggen de mensen dan. Nee. Allesbehalve. We zijn van plan om de afstand te dichten en voor altijd samen te blijven. Hoe precies zal de tijd wel uitwijzen. Onze relatie staat als een rots. Melissa is open en gastvrij zoals haar Turkse ouders, maar tegelijkertijd ook veerkrachtig en vastbesloten om haar eigen weg te volgen.”

Melissa: “Mijn mama en papa hebben Patrick in hun hart gesloten. Dat is niet vanzelfsprekend. Maar ze zien wat ik zie: een lieve zorgende man die vooral denkt aan de ander. Samenwonen mogen we nog niet. Eerst trouwen, dat is bij ons de norm. Ik leef nu eenmaal in twee werelden. Toch heeft Patrick zijn stukje cultuur binnengebracht. Als bioloog is flora zijn passie. Mijn ouderlijk huis ziet ondertussen groen van de bloemen en planten. De tomatenstruikjes die hij laatst bij had, staan nu in de tuin te groeien.”