Rudi: “Dode dieren fascineren me. Ze staan voor vergankelijkheid en de kwetsbaarheid van de maatschappij. Een prachtige metafoor! Daarom maak ik er installaties, beelden en foto’s van. De kadavers worden kunst. Sofie is mijn eerste toeschouwer. Haar oordeel weegt door. Ze begrijpt me, ze omhelst mijn kunstenaarschap. Leven met een kunstenaar is niet makkelijk, zeggen ze. Onze relatie is een smeltkroes van respect, humor en eindeloze liefde. Ze is perfect.”

Sofie: “De dood houdt ook mij bezig, maar op een andere manier. Rudi is dertien jaar ouder. Statistisch gezien zal hij eerst gaan. Mijn angst is eenzaamheid. We zijn nu 25 jaar samen. Rudi verbaast me nog elke dag door wat hij doet, door wie hij is. Zwaarmoedig en lichtvoetig tegelijkertijd. Ik wil de tijd tegenhouden, maar we moeten allemaal gaan. Dat is het leven. Zo is elke relatie. Kwetsbaar en vergankelijk.”