Herman: “Ik kocht Coby met mijn eerste loon. Ik zat in een gothic periode, was gefascineerd door slangen, en vond zijn kleuren bij me passen. Mijn ouders hadden hun bedenkingen en haalden opgelucht adem toen ik voor een nieuwe job naar Amersfoort verhuisde. In een kleine Volkswagen propte ik alles wat ik bezat: een doos met kleren, een bed, twee rekken, Coby en enkele muizen. Dat was in 1998. Sindsdien zijn we altijd samen geweest. Ondanks zijn koudbloedigheid, is hij een warme huisgenoot. Wanneer ik ’s avonds thuis kom, steekt hij zijn kopje uit. Als ik gitaar speel, begint hij te kronkelen. Ik neem hem zo vaak mogelijk uit zijn terrarium zodat hij nieuwsgierig blijft. Het liefst kruipt hij via de mouw van mijn trui naar boven om zich rond mijn hals te nestelen. Daar is het donker en warm. Zijn voer - de muizen in huis - neem ik er graag bij. Voor mijn job heb ik op vele plaatsen in de wereld gewoond. Al die tijd waren we met ons tweetjes. 22 jaar samen schept een band. Coby heeft nog enkele jaren te gaan. Ik wil voor de rest van zijn leven voor hem zorgen.”