Hans: “Amper zeventien was ik toen ik Kim op een atletiekpiste ontmoette. We zijn samen de sportwereld ingerold. Ze stond naast me toen ik wegens blessures door een dal ging. Ze stond achter me toen ik me een weg naar de top baande. Na mijn afscheid van de atletiek is ons leven minder gestructureerd. Vroeger stond alles vast: trainingsschema’s, rustdagen, wedstrijden in het buitenland. Nu ik mijn eigen bedrijf heb opgestart, zorgt Kim voor structuur. Hoewel ze slim en ambitieus is, zet ze ook nu weer een stap opzij. Ze blijft me steunen. Dat geeft kracht.”

Kim: “Nooit heeft Hans zich laten meeslepen door de aandacht of de roem. Hij is een idealist. Dat vind ik zo mooi. Als hij iets doet, geef hij zich volledig. Af en toe moet ik hem afremmen. Ik plan tijd in voor vrienden en familie, en markeer het met een knipoog in onze agenda. Toen Hans anderhalf jaar geleden een punt zette achter zijn carrière, besloten we te trouwen. Ons dochtertje Sam was toen vier en geloofde steevast in prinsen en prinsessen. Ze had gelijk. Onze trouwdag was mooi en fijn. Precies zoals we het wilden.”