“Ik wil studeren, sparen, iets moois opbouwen. Het patroon verbreken. De geschiedenis niet herhalen.”

“Mijn kleine geschiedenis start bij mijn grootvader. Die verliet dertig jaar geleden zijn thuisland Hong Kong om in België een Chinees restaurant te beginnen. Toen hij stierf, erfde mijn vader niet alleen de zaak, maar ook een berg schulden. Ik was toen acht jaar, ging graag naar school en was dol op mijn vader met wie ik gamede en legohuizen bouwde. Het stoorde me niet dat de stroom in ons appartement boven de eetzaak vaak uitviel of dat er schimmel uit de muren groeide. Dat ons restaurant op een faillissement afstevende, stond in de sterren geschreven. Mijn ouders zagen slechts één uitweg: vluchten.

Op mijn nieuwe school in Hong Kong kreeg ik te maken met discriminatie. De kinderen noemden me nep-Chinees, want ik sprak de taal niet vloeiend en had andere gewoontes. Ook mijn thuissituatie sloeg wonden. Omdat we ons geen vaste woonplaats konden permitteren, trokken we als nomaden van het ene familielid naar het andere.

De scheiding van mijn ouders kwam als een mokerslag. Ze hadden allebei een andere relatie en ik moest bij mijn oma gaan wonen omdat ik niet in hun nieuwe liefdesleven paste. Ik liet de moed zakken op school en ging me steeds eenzamer voelen. Een van mijn tantes die nog in België woonde, rook onraad en besloot mij als pleegkind in huis te nemen. Mijn ouders stemden onmiddellijk in. Voor verdriet lieten ze geen ruimte.

In België werd snel duidelijk dat ik een leerachterstand had opgelopen en ik begon te stotteren. Toen ik op mijn veertiende verjaardag met een botte schaar zelfmoord probeerde te plegen, drong het tot me door dat het zo niet verder kon. Mijn punten op school schoten de hoogte in en ik maakte twee goede vrienden. Toch was ik blij toen ik de middelbare schoolperiode kon afsluiten, want ik was nog steeds dat buitenbeentje.

Voor mijn hogere studie orthopedagogie loop ik nu stage in de gehandicaptenzorg. Daar voel ik het voor het eerst sinds lang weer echte warmte. Ik bouw een band op met de bewoners en krijg kussen en knuffels. De zon in mijn voornaam zit ook in mij. Ik wil studeren, sparen, iets moois opbouwen. Het patroon verbreken. De geschiedenis niet herhalen.”