Philippe: “De foto is exact honderd jaar oud. Jules is mijn overgrootvader. Hij was een zachtmoedige man die vooral aan de ander dacht. Hij had een boerderij en werkte zijn ziel uit zijn lijf. Dag en nacht stond hij op het veld. Op zijn 68ste stierf hij aan een hartaderbreuk. Verder weten we weinig over hem. Drie generaties later duikt hij weer op. Als ik naar zijn foto kijk, zie ik mezelf. We hebben dezelfde mond, neus, kin, ogen, oren, haarlijn. Alleen zijn gezicht is voller. Ook zijn werkethos heb ik geërfd. Ik geef me helemaal over aan mijn job. Mijn vader vond dit uniform bij een verzamelaar. Zo poseren voelt vreemd aan. Jules was soldaat tijdens de eerste wereldoorlog, ik ben een kind van mijn tijd. Maar toch … draag ik zijn ziel in mij.”