Joris: “Mijn ouders zijn beiden beroepsfotograaf. Mijn tijdlijn is op beeld vastgelegd. Mama zorgde voor sfeerfoto’s, papa maakte gezinsportretten. In de boekenkast liggen zo’n 70 albums. Daardoor heb ik een goed beeld van mijn vader op mijn leeftijd. Ik ben op hem beginnen lijken toen ik achttien was. Ik zie mezelf in zijn foto’s, maar telkens in een ander tijdperk. Ik weet nu al hoe ik er later uit ga zien. Is dat niet grappig? Mijn ouders waren tegenpolen. Wanneer ik 9 op 10 haalde, zei mijn vader: ‘Een 9 is geen 10.’ Mijn moeder vond bij 5,5 op 10 dat ik een half punt te veel had gestudeerd. Ook in zijn fotografie was mijn vader streng. ‘Van een slechte foto kan je geen goede maken’, zei hij. Zo sta ik nu ook in het leven. Ik ben kritisch voor mezelf, denk twee keer na en streef naar perfectie. Ik werd geen fotograaf, maar leerde van mijn vader dat je alles met passie en precisie moet doen. Laatst zei mama dat ze een brandkast wil om onze albums in te bewaren. Die foto’s zijn de stille getuigen van onze kleine geschiedenis.”