LOLA MCQUEEN
Mijn vriend en ik woonden in een torenhoog herenhuis en baatten samen een discotheek uit. Afgelopen zomer, na zestien jaar, gingen we uit elkaar. In mijn eentje zette ik de zoektocht in naar een appartement met minstens drie kamers. Eentje voor mezelf en twee voor mijn drag-persona Lola. Zij heeft namelijk honderden jurken en pruiken. Niet alleen de relatiebreuk was pijnlijk, maar ook veel vrienden lieten mij vallen. Ze volgden mijn stappen met leedvermaak en vroegen zich luidop af of ik het zou redden.
Argusogen. Pesterijen. Dat is het verhaal van mijn leven. Ik werd namelijk doof geboren. De gedachte dat niemand me graag zag en ik anderen tot last was, domineerde mijn jeugdjaren. Terwijl ik mijn best deed om iedereen rond me te plezieren, moest ik tegen veel negativiteit opboksen. ‘Dat kan je niet en ga je nooit kunnen.’ Het was een voortdurend gevecht, waarbij ik op een dieptepunt zelfmoord probeerde te plegen. Maar de drang om te leven en het tegendeel te bewijzen, was gelukkig sterker.
Als baby van negen maanden begon ik met logopedie. Eindeloos oefenen, dag in dag uit, jarenlang. Zo leerde ik gebarentaal, spreken én liplezen. Ik kwam terecht in een doventheatergezelschap waar ik mijn liefde voor taal en performance kon ontwikkelen. Toen ik drag ontdekte, ging een wereld open. De echte doorbraak kwam er toen ik deelnam aan Belgium’s Got Talent. Ik kreeg de Golden Buzzer en werd plots liefdevol omarmd door tv-kijkend Vlaanderen. Als je groots durft te dromen, gebeuren er magische dingen.
Ik heb onderweg veel geleerd. Nederig zijn maar op je strepen staan. Hooi op je vork nemen maar ruimte voor creativiteit creëren. Tijd voor je publiek maken en nú genieten, niet later. Als Lola McQueen heb ik opgetreden in onder meer het Sportpaleis en op het Eurosongfestival, en ik heb nog duizend plannen. Ook op liefdesgebied heb ik mijn geluk weer gevonden. Heel soms denk ik aan de pesters van vroeger. Ze hebben vandaag een nine-to-five job en een kleurloos leven. Ik ben blij met waar ik nu sta. Eigenlijk is het simpel: van jezelf houden, is het allerbelangrijkste.
