TINA BARTHELINA

Dat vind ik zo mooi aan mijn ouders. Er was geen uit-de-kast-moment nodig. Dat ze mij aanvaarden zoals ik ben, blijkt uit hun toewijding en hun daden. Ze doorkruisen wekelijks het hele land om mij naar mijn shows te voeren. Dat ik mij als drag professioneel kan ontwikkelen, is dankzij hen.

Het begon allemaal met een dansje. Ik werd ontdekt door choreograaf Kenny die me naar zijn dansschool leidde. Daar kwam ik ‘Miss Michelle’ tegen. Zij is de oprichtster van het bekende Gentse drag-ensemble Les Folles des Gand. “Die wil ik”, zou ze stellig gezegd hebben. Vanaf toen werd ik klaargestoomd voor hun shows. Filmpjes bekijken, oefenen, repeteren, optreden. Ik wist meteen: dit is bittere ernst, geen speeltuin.

Sindsdien ben ik er non-stop mee bezig. Ik ben nog maar zestien, klaarblijkelijk de jongste professionele drag van Vlaanderen. Als student aan de Hasseltse kunstschool mis ik geen enkele les. In de avonden studeer en repeteer ik. Mijn hoofd staat nooit stil. Ik ontwerp outfits, verzamel songs, perfectioneer mijn make-up. Ik wil een diploma halen én mijn carrière als drag uitbouwen. Het gaat razendsnel, maar ik blijf de voetjes op de grond houden.

Ik behoor - ook al ben ik piepjong - tot de oude stempel, want ik ben gekneed tot een show-drag, entertainend, grappend, lenig, uiterst vrouwelijk. Maar onze wereld is in verandering. Er staat een nieuwe, creatieve, sociaal geëngageerde drag-generatie te popelen om haar stem te laten horen. Natuurlijk is er  onderling ook jaloezie, waar niet? Maar we mogen allemaal naast elkaar bestaan en van elkaar leren, en dat is prachtig.

Ik neem niets voor vanzelfsprekend. Van peperdure outfits tot pruiken en make-up, alles betaal ik met mijn zelf verdiende centjes. Ik investeer om te groeien. Noem me een streber, maar op een podium smijt ik mij helemaal en zet ik altijd door, ondanks knellende schoenen of spannende panty’s. ‘Drag has no age’. Als ik op mijn sterfbed lig, wil dankbaar kunnen terugblikken op een rijkelijk gevuld leven.