“Toen ik na mama’s dood een ster zag vallen, heb ik een wens gedaan: ik wil werken en andere mensen helpen.”

“Mijn papa en mijn mama zijn er niet meer. Als ik aan hen denk, krijg ik tranen in de ogen. Dat is bijna elke dag, want ze zijn mijn twee grote liefdes. Ze zijn allebei gestorven aan kanker. Eerst mijn papa en daarna mijn mama. Toen ik aan haar sterfbed zat, zei ik: ‘Ga maar, mama’. Ik denk dat ze zich ongerust maakte, want wat moest er na haar dood met mij gebeuren?

Gelukkig wilde mijn zus voor mij zorgen. In haar huis kreeg ik mijn eigen kamer met een televisie en heel veel leesboeken. Overdag ben ik er niet, want dan ga ik naar ’t Weyerke. Dat doe ik al 37 jaar. Ik heb dus twee thuizen. Toen ik vlak na mama’s dood een ster zag vallen, heb ik een wens gedaan: ik wil werken en andere mensen helpen.

En die droom is uitgekomen. Ik begon in de bakkerij van ’t Weyerke. Sindsdien ben ik niet te stoppen. Al meer dan twintig jaar heb ik een echte job in een van de leefhuisjes. Ik strijk hemden en lange broeken en ik sorteer sokken. Verder help ik in onze cadeauwinkel Idee, ik maak wandelingen met de bewoners in de rolstoel en ga met hen koffietjes drinken. Ik speel ook badminton en piano. Ooit heb ik tijdens het kerstdiner een concert gegeven.

Sommige mensen noemen me Claartje, maar daar ben ik tegen. Het is Clara, want ik ben zelfstandig en volwassen. Voor mijn nichtjes en neefjes ben ik tante Clara. Ik verwen ze hard, want bij nieuwjaar krijgen ze enveloppen met centjes.

Toen ik vijftig jaar werd, hebben ze voor mij een groot feest gegeven. Zelfs de burgemeester was daar om me te feliciteren. In 2025 word ik 60. Als ik een vallende ster zie, ga ik wensen dat ik wéér een feest krijg, maar dan met nog meer taart en nog meer mensen.”