“Mijn tweede modecollectie verwijst naar mijn moeder. Misschien is het mijn manier om haar dood te verwerken.”

“Toen ik vorig jaar vier gemiste oproepen van mijn vader had, wist ik dat er iets niet in de haak was. ‘Je mama heeft zich opgehangen’. Zijn woorden kwamen als een donderslag. Mijn hoofd vulde zich met vragen. Waarom? Waarom nu? En waarom wij? Mijn moeder verliet ons gezin toen ik zes jaar was. Ze worstelde met psychische problemen en ging instelling in en uit.

Mijn oudere zus nam haar rol over en deed samen met mijn vader het huishouden. Ik miste mijn moeder en bezocht haar zo vaak ik kon, maar de demonen in haar hoofd maakten van haar een vreemde. De laatste jaren leek het weer beter te gaan. Ze had een nieuwe vriend, ze had een nieuw huis gekocht, ze deed vrijwilligerswerk en had zich een machine aangeschaft om schoenen te creëren. Dat maakte haar zelfdoding toen voor mij onbegrijpelijk.  Zo veel energie, zo veel plannen. Waarom?

Het nieuws kwam op een moment dat mijn leven in een stroomversnelling was gekomen. Ik was net gelanceerd als modeontwerper en kreeg kansen die ik met beide handen wilde grijpen. Ik had exposities waar ik mijn eerste collectie mocht showen en prinses Delphine van Saksen-Coburg had mij gekozen om haar jurk voor de nationale feestdag te ontwerpen. Terwijl ik breedlachend in alle kranten stond, moest ik mijn verdriet wegduwen.

De klap kwam later. ‘De dood’ werd een obsessie. Ik bezocht kerken, ging op zoek naar de betekenis van christelijke symbolen en verdiepte mij in de twee wereldoorlogen. Mijn tweede modecollectie krijgt stilaan vorm en alles wijst naar mijn moeder. Misschien is het mijn manier om haar dood te verwerken. Als kunstenaar put ik inspiratie uit mijn verleden. Zo ging mijn eerste collectie over mijn vader en grootvader, beiden duivenmelkers.

Ondertussen probeer ik mijn grootste angst te onderdrukken, want van de drie kinderen lijk ik het meest op mama. Ik erfde haar creatieve geest, dus misschien ook haar psychoses. Daarom is de ontdekkingstocht naar wie ik ben en waar ik vandaan kom zo belangrijk. Ik wil ten alle tijden met mijn kunst van het banale, lelijke of negatieve … iets moois maken.”