“Ik heb gevochten als een leeuw voor hun aanvaarding.”

“Toen mijn broertje stierf aan wiegendood, stortte mijn moeder in. Ze kreeg daarop nog vier kinderen, maar kwam het verdriet niet te boven. Ze ging terug naar Marokko om te helen en keerde nooit meer terug. Ons gezin telde toen al tien kinderen. Daar kwamen er nog zes bij toen mijn vader hertrouwde.

Mijn stiefmoeder was een schitterende kokkin. Ik hielp haar graag in de keuken terwijl de rest van mijn familie de moskee bezocht, een plek waar ik liever niet heen ging. Toen ik geen mechanica maar koksschool wilde volgen, sputterde mijn vader tegen. Hij hield vast aan het stereotiepe beeld van de hardwerkende man met een vrouw aan het fornuis. Diep vanbinnen wist ik toen al dat ik daar niet aan kon voldoen.

Ik kon hem toch overtuigen om mijn droom na te jagen, studeerde af als chef-kok en bouwde een carrière op in de horeca. Het geheim dat ik in mij droeg, kon ik met niemand delen dus ik volgde de traditionele paden. Ik trouwde zoals het hoorde en kreeg drie kinderen. Mijn vrouw wist al die tijd niet dat ik eigenlijk op mannen viel. Toen ik het haar vertelde, was ze in shock. ‘Niemand mag het weten’, zei ze. ‘Zeker de kinderen niet.’

Toen ik de Turkse Halil, mijn huidige vriend ontmoette, konden we de schijn niet langer hoog houden. Het werd de moeilijkste periode van mijn leven. Een rollercoaster van emoties. Mijn kinderen namen het me kwalijk dat ik hun moeder had gekwetst en ik kon mijn nieuwe relatie niet ten volle beleven. Maar ik heb gevochten als een leeuw voor hun aanvaarding. Geen leugens meer, geen stiekem gedoe, geen spanning of gevaar.

Voor de omgeving kwam de grote coming out er door een televisieprogramma waar Halil en ik aan deelnamen. Ik kreeg mooie reacties, ook van mijn eigen familie, maar er echt over praten doet men nog steeds niet. Pas toen ik een telefoontje kreeg van iemand die in dezelfde situatie zit, besefte ik dat ik anderen kan helpen met mijn verhaal. Ik zou aan mijn leven niets willen veranderen, want zonder die hobbels zouden mijn kinderen er niet zijn geweest. Zij zijn de hemel voor mij. Zij mogen echt doen wat ze willen en zijn wie ze willen zijn.”